Gletsjers en iiijjjzige kou
Door: camiel
Blijf op de hoogte en volg Camiel
09 April 2011 | Nieuw Zeeland, Hokitika
Wat leuk dat jullie weer mijn blog lezen. Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog plaatste dus ik dacht, ik zal maar weer eens een verhaal schrijven. De afgelopen dagen ben rond de gletsjers getrokken en heb ik voor het eerst een echte bergtop beklommen. Hoe dat allemaal precies zit, kan je in het volgende verhaal lezen.
Ik verliet jullie de vorige keer in Wanaka. De dag die daarop volgde nam ik de bus richting Fox Glacier. Dat is één van de twee beroemde gletsjers aan de westkust van het zuidereiland. Ik heb daar twee dagen rondgehangen. De eerste dag ben ik naar een soort spiegelmeer gegaan. Dat meer spiegelde niet echt, omdat het te hard waaide. Dat was een kleine teleurstelling. De dag erop ging ik de Fox Glacier zelf bezichtigen. Het was een uur lopen naar de parkeerplaats aan de voet van de gletsjer. Vanuit daar kon je naar de onderkant van de gletsjer lopen. En dan lag daar een gigantische hoop ijs, zomaar in een vallei. Die hoop van ijs strekt zich uit van de vallei tot aan de bergtoppen.
De dag erop ging ik alweer naar de volgende gletsjer, de Franz Joseph Glacier. Deze gletsjer heeft één groot voordeel; dat is dat er geen bochten in zitten. Daardoor kan je helemaal tot de bovenkant kijken. Ten minste, die indruk krijg je. Er zitten altijd wel ijsstukken voor die je het zicht tot de bergen belemmeren. ’S Avonds heb ik een glowworm-tochtje gemaakt. Eigenlijk heb ik maar één rots met glowwormen gezien. Dat was heel grappig, het lijkt net een sterrenhemel op een rots. Je ziet allemaal glinsters in het donker. Toen schrok ik heel even, want plotseling zag ik twee rode ogen oplichten. Daarna verdwenen ze en daarna keken ze me weer aan vanuit een hogere positie. Toen ik dichterbij kwam bleek het echter geen buitenaards wezen te zijn. Het was een ‘bossum’. Dat is een wasbeer-achtig nachtdier. Cool beest, ik had niet verwacht hem tegen te komen.
De volgende dag stond er een zware tocht op het programma. Ik had het in mijn bolle hoofd gehaald om de Alex Knob track te gaan lopen. Dat was een tocht die 700 meter omhoog lopen betekende. Het was het vele lopen echter helemaal waard. Op 1300 meter had ik een schit-ter-end uitzicht. Als ik naar links keek zag ik de Tasman zee liggen die 30 km verderop lag. Als ik naar voren keek zag ik de Franz Joseph vallei. En aan de rechterkant lag de Franz Joseph in volle glorie. Doordat ik nu op grote hoogte was kon ik de volledige Gletsjer zien. Ik zag beneden het uiteinde van de gletsjer en bovenaan kon ik het gebied zien waar de gletsjer ontstond in de bergen. Erg mooi! Ik heb ook nog de linkerkant van de gletsjerwand zien instorten. Een kleine lawine, maar wel spectaculair. Die dag heb ik in totaal 35 km gelopen. Ik was kapot. En wat doen we als we geen zin hebben om te koken? Dan gooien we een pizza Hawaï n de oven. Heerlijk!
Mijn tijd in Franz Joseph Glacier was afgelopen, ik ging verder richting Greymouth. De stad deed zijn naam eer aan. Het regende twee dagen lang aan één stuk door. Het zegt waarschijnlijk genoeg als ik jullie vertel dat ik in die twee dagen heel goed in poolen werd.
Weg uit Greymouth. Ik had het gehad daar. Ik wou heel graag naar Arthur’s pass village. Daar ging weer eens geen bus naartoe. Dus dat werd liften in de regen. Gelukkig ging dat vrij aardig en binnen een paar uur was ik in Arthur’s pass village. Arthur’s pass village ligt op de Arthur’s pass (dat is vrij logisch Camiel). Dat is een weg die helemaal vanaf Greymouth in het westen, door de bergen, naar Christchurch loopt. Het is het hoogste plaatste in Nieuw Zeeland. Het grote voordeel hiervan was, dat de regen die de afgelopen dagen in Greymouth was gevallen, hier op hoogte sneeuw was geworden. Dat betekende dat ik omringd werd door poedersuikerbergtoppen. De dag van aankomst heb ik een snelle tocht naar een 131 meter hoge waterval gemaakt.
Omdat ik er nou eenmaal van houd om moe te worden, had ik besloten om deze dag weer een zware tocht te maken. Ik werd bij het informatiecentrum nadrukkelijk gewaarschuwd voor de sneeuw en de zware route. Ik nam die waarschuwingen zeer serieus en ik ging heel voorzichtig op pad. Het eerste waarschuwingsbord voorspelde het allerergste. WARNING! ONLY WALK THIS TRACK IF YOU: 1. ARE FIT 2. HAVE BACKCOUNTRY EXPERIENCE WITH ROCKCLIMBING. 3. HAVE THE RIGHT EQUIPMENT AND KNOW HOW TO USE IT. (zoiets) Ik dacht meteen, dit is iets voor mij. Het eerste stuk was geen probleem. Het was stijl en rotserig, maar te doen. Daarna kwam ik boven de boomgrens. Dat betekende, een ijskoude snijdende wind. Ik had ondertussen 800 meter geklommen. In het dorpje wat het nog een aangename 14 graden geweest. Hier was het onder 0. En toen zag ik het daar liggen. Ik heb het meteen aangeraakt, de eerste sneeuw van mijn reis. Het was wit en poederig en je kan er allemaal grappige dingen mee doen. (Camiel, wij weten ook wel hoe sneeuw eruitziet hoor!) Echter, ik was nog niet eens in de buurt van de top. Er volgde een paar slipperige en ijskoude kilometers waarbij ik met de groots mogelijke zorg en in een verschrikkelijk traag tempo richting de top ging. Op 100 meter van de top ben ik gestopt. Toen had ik echt bergklimmersmateriaal nodig. Ik was echter wel op 2000 meter hoogte in een winterlandschap met een heel mooi uitzicht op de omringende bergen en de Arthur's pass. Mijn handen vroren er af en ik had dringend behoefte aan warme chocomel, maar het was het allemaal waard geweest. Daarna ben ik heel voorzichtig naar beneden gegaan. Ik kwam veilig aan bij mijn hostel in Arthur’s pass.
Vandaag ben ik terug naar Greymouth gelift. Dat wou in eerste instantie niet echt goed lukken, mijn glimlach was waarschijnlijk te nep. Totdat er een auto stopte en er een bekende uit Wanaka uitstapte. De wereld is ook zo klein. Ze wou eigenlijk Arthur’s pass bezichtigen, maar besloot dat ze het beter vond om terug naar Hokitika in de buurt van Greymouth te gaan. Dat vond ik natuurlijk een uitstekend idee. Dat is waar ik nu dus ben, in Hokitika. Vandaag heb ik wanhopig gezocht naar Jade, maar alleen maar doodgewone stenen gevonden. Morgen ga ik weer verder naar het noorden.
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik hoop dat ik jullie nog steeds kan amuseren met mijn verhalen. Tot de volgende keer bij THE ADVENTURES OF CAMIEL DOWN UNDER.
Greetings,
Camiel
Ps. Voor de gein, een lijstje met dingen die ik door nieuw zeeland heb verspreid (kwijt ben geraakt)
3 paar sokken.
2 onderbroeken
1 t-shirt
1 zonnebril, teruggehaald
1 thermo shirt
1 sweater
1 ipod (kon ik niet zo veel aan doen)
1 washand
1 handdoek
-
10 April 2011 - 08:15
Daan:
T is weer vet Camiel! T lijkt wel alsof Gletsjers voort heel normaal zijn, maar ik heb er nog nooit een gezien! haha moet vet zijn!
Verder gaan we maar s poolen als je thuis bent, ff kijken of ik jou kan inmaken! ^^
Gr daar;p -
10 April 2011 - 13:50
Giel:
Haha dat beest in die boom :P vet man!
Het blijkt wel dat het erg moeilijk voor je blijft om netjes op je kleertjes te passen he? hahaha
zeker weer een tof verhaal iig!
(L) -
12 April 2011 - 21:58
Ruben:
ah gaaf man, vooral die laatste foto is tantoe mooi! ik wil ook.. -
18 April 2011 - 16:48
Jan En Jellie:
wat heb je al veel gezien en gedaan.we hebben bewondering voor je klouterkunsten. Deze reactie is wel wat laat maar mijn rug heeft het de afgelopen tijd het latgen afweten. Dus was er weinig animo om achter de computer te gaan zitten.
Ik hoop dat je ondertussen wel de pancakesrocks hebt kunnen bewonderen, zeker de moeite waard. Van de arther'spass heb je meer gezien dan wij want toen wij er waren goot het zo hard dat we niets gezien hebben alleen water dat uit een meer opwaaide tot wel 100 meter hoog, geweldig, maar verder dus een grijze wereld. Het nachtdier dat je gezien hebt heet niet bossum maar possum of opussum (in 't nederlands waarschijnlijk buidelrat) Er zijn er in nz zo'n 14 miljoen van die dieren en ze proberen ze zoveel mogelijk uit te roeien o.a. met vergif, want ze vreten alle inheemse planten op.
Je ziet er echter niet vaak een dus je hebt wel weer geluk gehad.
Groetjes jan en jellie, veel plezier!!!! -
20 April 2011 - 20:02
Marijke Grimberg:
Hoi Camiel,wat ben je toch stoer bezig
indat mooie land.Ik heb werkelijk weer genoten van je sprekende verhaal.Het was er wel super koud zo te zien.Of het ook goede foto's zijn.Hoeveel heb je er al gemaakt???
Tot de volgende aflevering,succes.groetjes en goede reis!!
-
26 April 2011 - 12:47
Jitske + Juf Mariska:
Wat een vette verhalen!!!
Jitske is trots op zo'n broer.....en terecht!!!!
Jitske zegt dat ik moet mailen om de foto's te kunnen zien. Ga ik nu proberen.
Kus van Jitske XXX
Groetjes van Mariska -
26 April 2011 - 20:43
Volk:
nieuw verhaal! nieuw verhaal! nieuw verhaal! nieuw verhaal!...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley