de vrieskou in

Hallo allerliefste mensen,

Wat leuk dat jullie weer mijn blog lezen. Het avontuur loopt langzamerhand ten einde, maar niet voordat ik jullie verteld heb wat we de laatste weken van de reis meegemaakt hebben. Ook begreep ik dat de reageerknop van het blog het niet deed, ik heb persoonlijk gebeld met al jullie internetbedrijven en ik ben tot de conclusie gekomen dat het te duur was om te wachten tot ik iemand aan de lijn zou krijgen.

Toen ik jullie voor de laatste keer verliet, waren we net op weg naar Mui Né. Dé (kite)surfhoofdstad van Zuidoost-Azië. Omdat kitesurfen een stapje of vier te hoog gegrepen is voor mij, heb ik maar een surfles genomen. Dat is lastig zeg! Het ziet er altijd zo simpel uit, maar na drie uur ploeteren, vallen en zout water happen lukte het me om enkele seconden op de kleinste golf op het surfbord te blijven staan.

Na Mui Né zijn we doorgereisd naar het stadje Hoi An. Dat was een Frans havenstadje rond 1850. Doordat de rivier naar dat stadje is dichtgeslibd rond 1870 zien de huisjes en de stad er nog precies zo uit als toen. Hoi An is daardoor een hele gezellige stad boordevol kleine gele huisjes. Ook is die stad beroemd vanwege zijn vele en vele kleermakers die er zitten. Voor 80€ kan je daar een pak laten maken. Aangezien de kleren de man maken en het maken van zo’n pak veel goedkoper is dan in Nederland, heb ik me daar een strak maatpak laten aanmeten. Hoe die geworden is? Oordelen jullie zelf de foto’s maar.

Vervolgens zijn we naar het noorden van Vietnam gegaan en hebben we een hele luxe cruise geboekt door het schitterende Halong Bay. Een baai met heel veel steile rotseilanden die overal uit het water omhoogrijzen, schitterend. De cruise was ook heel erg mooi met meer dan genoeg eten en een mooiere kamer dan onze hotelkamer.

Nadat we het noorden van Vietnam onveilig hadden gemaakt, werd het tijd om te vliegen naar onze laatste bestemming; Peking. We hadden met één klein detailtje geen rekening gehouden, het was daar ijs-en ijskoud, -2 graden Celsius. Het eerste wat we deden, nadat we wij het hotel hadden ingecheckt, was mutsen, handschoenen, coltruien en extra broeken kopen. Met dit nieuwe outfit waren wij klaar om Peking te ontdekken.

In Peking hebben wij natuurlijk de topattracties bezocht. De tempel van de hemel is een schitterende ronde tempel met hele mooie kleuren die wij bezichtigd hebben. Hiernaast zijn we natuurlijk ook naar de verboden stad geweest. De stad waar eeuwenlang keizers leefden was indrukwekkend en onmogelijk om in één dag volledig te bekijken, zo veel halletjes, tempels op zo’n groot terrein. Maar toch wel het hoogtepunt van ons verblijf in Peking was natuurlijk de Chinese muur. We hadden geluk dat we een hotel hadden gevonden die toertjes aanbood naar een gedeelte van de muur die weinig bezocht werd. De muur is één van die wereldwonderen die je mond doen openvallen. Samen met Ankor Wat is het echt één van de wonderen van onze reis. De muur die eindeloos door een heuvellandschap kronkelt die duizend jaar geleden hier gemaakt is. Het is nog wel een hele klim om over de muur te lopen en op de heuvels is het nog veel kouder dan in de stad. Dit is het echter allemaal dubbel-en-dwars waard, want wat je ervoor terugkrijgt, is schitterend.

Lieve mensen, aan elk avontuur komt een einde en jammer genoeg is onze reis voorbij. We zijn zondagmiddag binnengehaald op het vliegveld door familie en vrienden die we veel te lang niet gezien hadden. Het is ook wel weer fijn om thuis te zijn; boerenkool, pannenkoeken, eigen bed, drinken uit de kraan en natuurlijk iedereen weer zien! Ik vind het heel leuk dat jullie mij zo fanatiek gevolgd hebben en hoop jullie snel weer te zien.

Vele groeten,

Camiel

Ps. Als het goed is, kunnen jullie weer reageren