de reis naar akaroa en de aardbeving
Door: camiel
Blijf op de hoogte en volg Camiel
22 Februari 2011 | Nieuw Zeeland, Akaroa
Hallo iedereen
Leuk dat jullie mijn reisverslag weer lezen. Ik zal jullie ten eerste even gerust stellen, met mij is alles goed. Maar het verhaal van de aardbeving komt later.
Eerst ga ik even chronologisch vertellen hoe mijn reis verder is verlopen. Op maandag ging erg vroeg de wekker. Op maandag was ik van plan richting Akaroa te gaan. Akaroa is een havenplaatsje dat in de krater van een slapende vulkaan ligt. Die vulkaan is al tigjaar niet actief geweest, maak je maar geen zorgen. De krater is nu een heel blauw meer en het zou één van de hoogtepunten van het zuidereiland van Nieuw Zeeland moeten zijn.
Op maandagmorgen heb ik uitgechecked bij mijn hostel en ben ik richting Cathedral square gegaan. Het was de laatste dag dat je de kathedraal zou kunnen bezichtigen. Op dat plein ben ik op mijn bus richting Akaroa gesprongen. Het was een sightseeing en bustocht ineen. We stopten regelmatig op plaatsen met mooi uitzicht om foto's te maken. Het grappigste moment was wanneer een meneer zijn camera liet vallen die daarna rustig door de voordeur naar buiten gleed en in de afgrond viel, maar ik zal jullie mijn leedvermaak verder besparen.
De rit duurde ongeveer anderhalf uur. Daarna stapte ik uit en het was werkelijk schitterend weer! 25 graden en een stralende zon. Prachtig. Ik heb mijn tas bij mijn hostel gedropt en ben meteen op het strand gaan fietsen. Zelden zo'n blauw meer en zo'n blauwe zee gezien. (zie foto's)
'savonds bloemkool gegeten, (ik denk nog steeds dat ik in Nederland ben inderdaad) en daarna met een paar hostelgasten een spel gespeeld.
Het plan was om de volgende dag een wandeltocht te gaan maken
Vandaag (dinsdagmorgen) heb ik ten eerste lekker uitgeslapen. Om half 12 begon ik aan mijn tocht richting Stony Bay Peak Summit, dat ligt op 806 meter hoogte. Het weer was niet zo goed als de dag ervoor, maar ik gokte erop dat het weer wel zou opklaren. Rond half twee kwam ik een man tegen die mij vol verbazing vertelde dat hij de aarde had voelen trillen. Ik had dat niet gevoeld. Ik liep verder richting de top. Het was een zware klim met heel veel schapen. Toen ik bijna aan de top was, stond ik tegen een paaltje aan te leunen om uit te rusten. Toen hoorde ik het opeens uit het niets donderen, het was best bewolkt, maar het waren niet echt onweerswolken. En toen begon het schudden van de aarde. Het duurde ongeveer 15 seconden en het was echt een hele vreemde ervaring. Het was een soort trilmachine (zoals bij fitness) alleen dan in een langzamere stand. Alle vogels vlogen weg en de bomen gingen heen en weer. Toen stopte het ook opeens. Ik was me er niet bewust van dat dit ernstig was. Ik weet dat Nieuw Zeeland op een grens van aardkorsten ligt en dat aardschokken regelmatig voorkomen. Dat had ik een local in Christchurch nog horen vertellen. Ik ging dus ook gewoon verder met mijn tocht. Ik bereikte de top en ik zou bij helder weer de stille oceaan en de haven moeten kunnen zien, maar omdat het nu zo bewolkt was, kon ik niet verder dan 100 meter kijken. Dat was een teleurstelling en ging in rap tempo terug naar beneden, want het zou snel gaan regenen. Toen ik bijna beneden was, stopte een mevrouw in een auto naast me. Ze vroeg: 'are you alright.' Ik antwoordde:'yeah, are you?' (in Nieuw zeeland is het een gewoonte om als je iemand begroet meteen te vragen hoe het gaat, ik had het echter nog niet meegemaakt dat auto's daarvoor stopten) Zij vroeg: 'Do you have a place to sleep tonight' (ik ging hele vreemde dingen denken) Ik zei: 'yes I am staying in a hostel tonight.' Toen vertelde zei het hele verhaal van dat er een zware aardbeving was geweest. Het epicentrum lag ongeveer 5 kilometer van Christchurch en 15 kilometer (hemelsbreed) van de plaats waarop ik was. Ze dacht dat ik terugkwam van een tweedaagse tocht en dat ik misschien geen slaapplaats had. De mensen in Nieuw Zeeland zijn echt héél vriendelijk. Ik had echter mijn hostel al geboekt en ik ben daar meteen naartoe gegaan. Daar was het een redelijke paniek. De hele stad had geen stroom en alle winkels waren gesloten. Toen we na twee uur weer stroom hadden heb ik meteen mijn ouders gebeld.
Daarna heb ik op het nieuws gevolgd wat er nou eigenlijk precies gebeurd was. Het is verschrikkelijk. De hele kathedraal is ingestort. Ik ben echter heel blij dat ik gisteren richting Akaroa ben gegaan. Het heeft me een hoop ellende bespaard.
Ik hoop dat ik jullie was geruster heb gesteld. tot de volgende keer bij de ADVENTURES OF CAMIEL DOWN UNDER
Kind regards
Camiel
Leuk dat jullie mijn reisverslag weer lezen. Ik zal jullie ten eerste even gerust stellen, met mij is alles goed. Maar het verhaal van de aardbeving komt later.
Eerst ga ik even chronologisch vertellen hoe mijn reis verder is verlopen. Op maandag ging erg vroeg de wekker. Op maandag was ik van plan richting Akaroa te gaan. Akaroa is een havenplaatsje dat in de krater van een slapende vulkaan ligt. Die vulkaan is al tigjaar niet actief geweest, maak je maar geen zorgen. De krater is nu een heel blauw meer en het zou één van de hoogtepunten van het zuidereiland van Nieuw Zeeland moeten zijn.
Op maandagmorgen heb ik uitgechecked bij mijn hostel en ben ik richting Cathedral square gegaan. Het was de laatste dag dat je de kathedraal zou kunnen bezichtigen. Op dat plein ben ik op mijn bus richting Akaroa gesprongen. Het was een sightseeing en bustocht ineen. We stopten regelmatig op plaatsen met mooi uitzicht om foto's te maken. Het grappigste moment was wanneer een meneer zijn camera liet vallen die daarna rustig door de voordeur naar buiten gleed en in de afgrond viel, maar ik zal jullie mijn leedvermaak verder besparen.
De rit duurde ongeveer anderhalf uur. Daarna stapte ik uit en het was werkelijk schitterend weer! 25 graden en een stralende zon. Prachtig. Ik heb mijn tas bij mijn hostel gedropt en ben meteen op het strand gaan fietsen. Zelden zo'n blauw meer en zo'n blauwe zee gezien. (zie foto's)
'savonds bloemkool gegeten, (ik denk nog steeds dat ik in Nederland ben inderdaad) en daarna met een paar hostelgasten een spel gespeeld.
Het plan was om de volgende dag een wandeltocht te gaan maken
Vandaag (dinsdagmorgen) heb ik ten eerste lekker uitgeslapen. Om half 12 begon ik aan mijn tocht richting Stony Bay Peak Summit, dat ligt op 806 meter hoogte. Het weer was niet zo goed als de dag ervoor, maar ik gokte erop dat het weer wel zou opklaren. Rond half twee kwam ik een man tegen die mij vol verbazing vertelde dat hij de aarde had voelen trillen. Ik had dat niet gevoeld. Ik liep verder richting de top. Het was een zware klim met heel veel schapen. Toen ik bijna aan de top was, stond ik tegen een paaltje aan te leunen om uit te rusten. Toen hoorde ik het opeens uit het niets donderen, het was best bewolkt, maar het waren niet echt onweerswolken. En toen begon het schudden van de aarde. Het duurde ongeveer 15 seconden en het was echt een hele vreemde ervaring. Het was een soort trilmachine (zoals bij fitness) alleen dan in een langzamere stand. Alle vogels vlogen weg en de bomen gingen heen en weer. Toen stopte het ook opeens. Ik was me er niet bewust van dat dit ernstig was. Ik weet dat Nieuw Zeeland op een grens van aardkorsten ligt en dat aardschokken regelmatig voorkomen. Dat had ik een local in Christchurch nog horen vertellen. Ik ging dus ook gewoon verder met mijn tocht. Ik bereikte de top en ik zou bij helder weer de stille oceaan en de haven moeten kunnen zien, maar omdat het nu zo bewolkt was, kon ik niet verder dan 100 meter kijken. Dat was een teleurstelling en ging in rap tempo terug naar beneden, want het zou snel gaan regenen. Toen ik bijna beneden was, stopte een mevrouw in een auto naast me. Ze vroeg: 'are you alright.' Ik antwoordde:'yeah, are you?' (in Nieuw zeeland is het een gewoonte om als je iemand begroet meteen te vragen hoe het gaat, ik had het echter nog niet meegemaakt dat auto's daarvoor stopten) Zij vroeg: 'Do you have a place to sleep tonight' (ik ging hele vreemde dingen denken) Ik zei: 'yes I am staying in a hostel tonight.' Toen vertelde zei het hele verhaal van dat er een zware aardbeving was geweest. Het epicentrum lag ongeveer 5 kilometer van Christchurch en 15 kilometer (hemelsbreed) van de plaats waarop ik was. Ze dacht dat ik terugkwam van een tweedaagse tocht en dat ik misschien geen slaapplaats had. De mensen in Nieuw Zeeland zijn echt héél vriendelijk. Ik had echter mijn hostel al geboekt en ik ben daar meteen naartoe gegaan. Daar was het een redelijke paniek. De hele stad had geen stroom en alle winkels waren gesloten. Toen we na twee uur weer stroom hadden heb ik meteen mijn ouders gebeld.
Daarna heb ik op het nieuws gevolgd wat er nou eigenlijk precies gebeurd was. Het is verschrikkelijk. De hele kathedraal is ingestort. Ik ben echter heel blij dat ik gisteren richting Akaroa ben gegaan. Het heeft me een hoop ellende bespaard.
Ik hoop dat ik jullie was geruster heb gesteld. tot de volgende keer bij de ADVENTURES OF CAMIEL DOWN UNDER
Kind regards
Camiel
-
22 Februari 2011 - 10:28
Leonieke:
Sommige mensen hebben altijd geluk! Hopen maar dat dit het spannendste deel was van heel je reis.
Gelukkig heb jij de kathedraal nog effe gezien...
Foto's kon ik nog niet zien helaas maar kijk later nog wel.
Geniet ze verder! -
22 Februari 2011 - 10:29
Charon:
Gelukkig maar Camielieee!
Veel plezier in ieder geval de komende dagen :D -
22 Februari 2011 - 10:48
Marion Van WGZ:
Sjezus Camiel, ik hoorde het nieuws vanochtend op de radio en mama en ik moesten ook gelijk aan jou denken. Gelukkig is alles goed met je. Sterkte ermee en hopelijk kun je nog van je reis genieten. Maar dat komt vast goed toch? Groetjes Marion -
22 Februari 2011 - 12:15
Daan:
Jo! chill dat t goed gaat! Ben ik blij mee! Probeer nog maar voor de journalist te komen als je m ziet, dan kom je nog op tv ;-). Wij waren hier iig lomp aan t stressen!
Ciao -
22 Februari 2011 - 12:23
SdP:
ehj!
mooi dat alles goed is gegaan, dan hebbe we gelukkig onnodig gestrest!
ik ga nu zoveel mogelijk nieuws kijke om je te spotte;)
Hj -
22 Februari 2011 - 13:01
Giel:
Kerel! pfff heftig zeg! gelukkig ben je veilig =) de foto's van de gevolgen van de beving zijn niet normaal! Jouwe zijn 'n stuk mooier!
Gr. -
22 Februari 2011 - 14:22
Yvette:
Wat een geluk heb je gehad!
Maar veel plezier nog verder met je reis! -
22 Februari 2011 - 14:24
Tineke &co:
Pfieuw..... wist het net pas en dacht voor ik je moeder ga bellen (want die weet misschien nog niets..) eerst maar eens kijken of hij al iets in zn verslag heeft staan! Jeetje, mazzelaar! Ik hoop dat t klaar is met rommelen en dat je gaat genieten met een hoofdletter G ! Groetjes vanaf Rondeel! -
22 Februari 2011 - 15:52
Jellie:
Als we dit hadden geweten dan hadden we je niet naar nz gestuurd(?). we hebeen vanmorgen meteen je pa en ma gebeld waar je zat en of je al gebeld had. ze konden vertellen dat gelukkig alles in orde was.
Je verhaal over die mevrouw die je een slaapplaats aanbood is echt nz's,maak er ook maar gebruik van als het nodig is want ze vinden allemaal erg leuk als je bij ze komt en als ze wat voor je kunnen doen.
Geniet maar volop , probeer daar de zeehonden en de pinquins te zien en misschien nog een boottochtje te maken.Veel groetjes jellie -
22 Februari 2011 - 16:38
Gerard Grimberg:
Je bent nauwelijks in Australië of je hebt al spannende avonturen. Het is ook spannend om ze te lezen. Ik kijk al uit naar het vervolg. -
22 Februari 2011 - 16:38
Gerard Grimberg:
Je bent nauwelijks in Australië of je hebt al spannende avonturen. Het is ook spannend om ze te lezen. Ik kijk al uit naar het vervolg. -
22 Februari 2011 - 21:13
Thijs:
Wat een ervaring!!! -
23 Februari 2011 - 10:45
Jellie En Jan:
In Akaroa is zwemmen met de dolfijnen de attractie. Als je gaat wandelen na de Vuurtoren (foto) kun je aan het strand hele mooie schelpen vinden.
Veel plezier gr -
23 Februari 2011 - 19:58
Ilonka :
hoi camiel
wat vervelend z'n aardbeving lijkt me een gekke ervaring eerst niet eens weten wat er aan de hand is echt gek!! maar leuk te lezen dat je al zo veel gezien en gedaan hebt geweldig!! heel veel plezier en tot het volgende verhaal!
groetjes ilonka -
24 Februari 2011 - 07:16
Myrthe:
Hoi Camiel!
O ik ben zooo blij dat alles goed met je is. Was echt bang dat er iets gebeurd zou zijn!
Geniet nog van je reis, want niemand kan je meer afpakken wat je allemaal nog gaat kunnen zien!
En wel zorgen dat je heel terug komt he ;).
Liefs en groetjes -
24 Februari 2011 - 15:25
Betsie:
Gelukkig zat jij er niet bij.
Als je de beelden op tv ziet, verschrikkelijk! Ga maar gauw verder en geniet van iedere dag. -
24 Februari 2011 - 18:18
Mia Van WGZ:
Hoi Camiel, het zijn al spannende momenten voor je geweest, hopelijk volgen er nog meer maar dan wel de mooie geweldige spannende momenten, veel plezier nog op je verdere tocht, ook de gr. van Robin en Leon. -
26 Februari 2011 - 22:57
Marieke Van Kempen:
Hoi Camiel,
Ik wens je een hele mooie reis toe! Geniet van het mooie land en pas goed op jezelf!
Groeten uit Bemmel -
28 Februari 2011 - 10:02
Maria:
hey camiel, wat geniet ik van je verslagen en vooral na die verschrikkelijke aardbeving.pas goed op jezelf en geniet ervan.we blijven je volgen. -
15 Maart 2011 - 22:44
Gemma:
Hoi Camiel, heb net je verhalen gelezen, gelukkig was je veilig met die beving, geniet van deze uieke ervaring en kom gezond weer terug!!!!
groetjes Gemma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
